Konichiwa allemaal! Weer even een berichtje van ons uit Japan deze keer. Tussen het sushi eten, tempels spotten en tekentjes ontcijferen door, hebben we weer even een momentje gevonden om het thuisfront jaloers te maken

.

Wij houden van Japan! Wat een fantastisch wonderbaarlijk land is dit toch. Na een voorspoedige vlucht stapten we letterlijk in een compleet andere wereld uit het vliegtuig: mensen met mondkapjes, temperatuurmeters, vingerafdrukkenapparaten en vooral heel veel vreemde tekentjes. Of het nou werkelijke paniek is of dat de Japanners graag te koop lopen met hun technische snufjes weet niemand, maar de swine-flu controle op het vliegveld mocht er wezen. Gelukkig waren we niet besmet (voor zover bekend) en mochten we zonder problemen de douane door. Een korte stop op het toilet bracht het eerste Zen-momentje: zowaar een wc-pot die doortrekt én wc-papier én een verwarmde bril én een rustgevend muziekje uit diezelfde bril én nergens een vuiltje te bekennen. Je komt er niet meer vanaf! Helaas wordt hetzelfde gelukzalige moment makkelijk verbroken wanneer je bij het doortrekken in onwetendheid per ongeluk het bidetknopje indrukt...verwarrend die tekentjes!

Nog op het vliegveld hebben we meteen onze Japan Railwaypasses opgehaald die het mogelijk maken om voor 375 euro de man 14 dagen onbeperkt gebruik te maken van het Japanse treinstelsel. Voor iedere toerist een must, want hoewel de treinen supersnel, schoon en comfortabel zijn, zijn ze ook gigantisch duur. Daar kwamen we meteen achter toen we van het vliegveld voor een enkeltje Tokyo per persoon 40 euro neer moesten tellen (dat is een uur met de trein!). Slik, behoorlijk Westerse prijzen dus weer. Grappig hoe snel je gewend raakt aan goedkope landen. Ook de hotels zijn niet echt budget te noemen helaas, maar je moet er wat voor over hebben. Wel weer lekker onbeperkt warm water uit de douche en geen ondefinieerbare schimmels op de badkamertegels. Het motto onder de hotelkamers luidt: klein maar fijn. Lange mensen stoten hier meer dan eens hun hoofd, kunnen niet rechtop onder de douche staan in de capsule-badkamers en mogen hun voeten uit bed laten hangen. Kopzorgen voor de gemiddelde toerist dus, maar voor ons (hoewel wij toch ook best wel lang zijn) ken 't allemaal njêt

.

Na de eerste indrukken en verademende momenten zijn we het bizarre en meer dan levendige Tokyo ingedoken. Deze stad is alles wat je er van hoort, ziet en leest en ziet er precies zo uit als in je verbeelding. Overal neonlichten, muziekjes (Japanners zijn dol op muziekjes en laten dit dan ook uit werkelijk alles komen; zo wordt het rustgevende fluiten van een vogel naar hartenlust gesimuleerd op treinstations) en natuurlijk duizenden mensen. Ongelooflijk hoe veel mensen hier wonen, lopen, fietsen, rennen, werken en leven. Wanneer een stoplicht op groen springt, ziet het zebrapad zwart van de mensen.

Soms redelijk desoriënterend voor ons, maar gelukkig is er altijd een behulpzame Jap in de buurt die je meteen te hulp schiet. Wanneer je even wanhopig om je heen kijkt, komen ze meteen naar je toe en hoewel ze geen woord (of slecht) Engels spreken, lijken ze je wel te begrijpen. Het makkelijkste voor ze is je dan ook gewoon maar naar je plaats van bestemming toe te brengen in plaats van proberen uit te leggen waar je heen moet, ook al betekent dit dat ze er tien minuten voor uit moeten trekken. Super behulpzaam, beleefd en aardig dus. Daar kunnen wij norse (en vaak egoïstische) Westerlingen nog een hoop van leren! Vooral opvallend is het respect waarmee mensen elkaar hier behandelen; altijd netjes buigen naar elkaar, vriendelijk zijn en vooral nooit iemand beledigen. Oude normen en waarden zijn hier nog de orde van de dag.

Shinkjuku, Shibuya en Harajuku zijn de bruisende wijken van Tokyo waar de meeste winkels (alleen maar merken!), restaurantjes en clubs te vinden zijn. Vooral jong Tokyo trekt hier in de weekenden massaal heen en wij hadden de mazzel dat het ook nog eens een nationale vakantie was. Gezelligheid dus! In Harajuku zijn de gelijknamige meisjes te vinden die zich in overdreven cartoonachtige babyoutfits de menigtes door manoeuvreren. Prachtig om te zien en het levert mooie plaatjes op, maar idioot om te dragen natuurlijk.

Melina is sowieso niet echt bevattelijk voor de mode hier die meisjes opdraagt op metershoge hakken te wankelen en kniekousen met korte rokjes aan te trekken. Waar we wel beiden bevattelijk voor zijn, is sushi! Sushi in de ochtend, middag en avond, we kunnen er geen genoeg van krijgen :D. Wanneer we bezoek kregen van Paul (een vriend van ons), die voor zijn werk over kon vliegen naar Tokyo, kon een hapje eten bij de sushi-bar dan ook niet uitblijven. Een geslaagde en gezellige avond!

Ook een bezoekje aan Disneyland Tokyo kon natuurlijk niet uitblijven, want wie wil er nou niet weer even lekker kind zijn? Hoewel de Japanners soms erg hectisch en chaotisch kunnen zijn, staat organisatie (vooral in Disney) op nummer één. Tijdens een parade gaat iedereen netjes op de stoep zitten op zelf meegebrachte kleedjes en blijft daar ook netjes zitten tot de parade afgelopen is. Geen irritante moeders die hun kinderen door de menigte naar voren drukken of egoïstische lange mensen die helemaal vooraan gaan staan waardoor de rest niets meer ziet of wanhopige sukkels die ineens voor een paradewagen springen, nee, organisatie. Met verbazing stonden we toe te kijken tot we vriendelijk, doch dringend, verzocht werden te gaan zitten. De mensen die daar werken moeten na hun werkdag wel echt afgepeigerd zijn, want lachen naar klanten is verplicht, en dan non-stop. Alles gaat volgens regeltjes en hoewel je uit een attractie maar één kant op kan lopen, staat er toch iemand die je breed lachend vertelt dat je ook echt die kant op moet lopen. Fantastisch. Als je niet vrolijk uit Disneyland Tokyo komt, kan niets je meer redden. Japanners...vreemd volkje!

Voor de echte cultuurfanatisten (en voor diegenen die meer diepgang dan Mickey Mouse zoeken) is er in Tokyo ook genoeg te beleven, hoewel Kyoto echt de culturele hoofdstad van Japan is. Verschillende Boeddhistische tempels sieren de straten van Japan en op iedere straathoek is wel een tempeltje te vinden. Ontzettend mooi en indrukwekkend en hoewel de namen niet blijven hangen, doen de beelden dat wel. De meeste tempels zijn goed onderhouden waardoor ze zowel van binnen als van buiten nog in goede conditie zijn. Helemaal gaaf zijn de ‘shrines' die in bosrijke omgeving gebouwd zijn waardoor je iedere keer weer opnieuw een klein Zen-momentje beleeft. De namen van al deze tempels laten we maar even achterwege (moeten we ook zelf opzoeken), maar voor de echt geïnteresseerden kunnen we natuurlijk altijd even een gedetailleerd lijstje maken

. Het is voor dit reisverhaal (wat al zo lang dreigt te worden) een beetje te veel om op te noemen. Wel noemenswaardig (maar geen tempel) is de Tsukiji Fishmarket waar we 's ochtends in alle vroegte heen gegaan zijn. Hier wordt de vangst van die nacht opgestald, geveild en verkocht en het is absoluut een ervaring om hier doorheen te lopen terwijl aan de ene kant de krabben uit de bakken springen en aan de andere kant meterslange tonijnen in mootjes gehakt worden. Een aanrader voor iedereen die naar Tokyo gaat!

Na Tokyo werd het tijd voor wat andere plaatsen. Nikko is zo'n plaatsje waar veel tempelcomplexen te vinden zijn die het de moeite waard maken er een dag wandelen voor uit te trekken. Super leuk was dat we daar in een echt traditioneel guesthouse geslapen hebben wat gerund werd door een oud echtpaartje. We werden gratis opgepikt vanaf het station waarna we een rondleiding door het huisje kregen. Onze kamer was ‘Japanese style' wat betekent dat je op een dun matrasje op de grond slaapt zoals dat hier hoort. Natuurlijk bij binnenkomst netjes je schoenen uit en slippers aan (en als je naar de WC gaat weer andere slippers aan...) die elke keer liefdevol voor ons neergezet werden. Het oude mannetje vertelde ons meteen waar we allemaal heen konden gaan en een half uur later waren we stapelverliefd op hem. Mannen vinden het niet leuk om schattig genoemd te worden (schijnt), maar sorry, dit kereltje was echt super schattig! Zijn vrouw was al even charmant en lief en samen laten ze iedereen zich meteen thuis voelen. De volgende ochtend kregen we een Japans ontbijt. Alweer zo'n Zen-moment: ontbijten in lotushouding op een kussen op de grond, de eetkamer badend in het zonlicht. Heel eenvoudig, maar o zo relaxed. Het ontbijt was eigenlijk niet te eten (Japanners houden van extreme smaken en het ontbijt moet uitgerekend zuur zijn), maar dat maakt ook helemaal niet uit.

Na Nikko zijn we naar Kyoto gereisd (dit alles per Shinkansen, high-speed bullet-train natuurlijk), waar we nu nog steeds zitten. Vanuit hier hebben we dagtripjes gemaakt naar Nara en Himeji. Nara is een kleine stad dat vooral een toeristische trekpleister is vanwege haar park met tientallen tempels, waaronder de Daibutsu-den (het grootste houten gebouw ter wereld met het grootste bronzen Boeddha beeld ter wereld), en de honderden ‘wilde' herten. Prima om jezelf een dag lang te vermaken en wederom weer heel wat kilometers afgelegd. In Himeji is het Himeji-jo castle te vinden wat absoluut een plaatje is! Bijna helemaal in originele staat, pronkt deze boven op de heuvels buiten de stad. De aangrenzende tuinen zijn ook niet bepaald een straf om doorheen te lopen.

Vandaag zijn we verder gereisd naar Osaka (40 km vanaf Kyoto, maar 10 minuutjes met de trein) en blijven hier drie nachten. Daarna op naar Hiroshima, Nagasaki en tot slot Fukuoka. De eerste twee steden zijn wel even een ander soort uitstapje met een geheel andere lading, maar mogen natuurlijk niet ontbreken bij een bezoek aan Japan. De tijd vliegt hier werkelijk voorbij en we zouden willen dat we hier nog veel langer konden blijven, maar andere landen roepen. Op 25 mei vliegen we door naar Seoul, Zuid-Korea en hoewel we niets van dit land wisten en ons eigenlijk afvroegen wat we er moeten zoeken, blijkt er na wat research toch wel heel wat moois te zien en ontdekken daar. Na dit (voor ons) onbekende land vliegen we op 8 juni verder naar Beijing waar we een paar dagen samen met Mariza (moeder van Kevin) en Barry China onveilig gaan maken. Al vast staat dat we een maand later, op 4 juli, doorvliegen van Hong Kong naar Hanoi waar we bijna een maand samen met Harry (de vader van Kevin) door Vietnam, Cambodja en Laos gaan reizen. We hebben er zin ân! Voor nu genieten we nog even van al het moois dat Japan te bieden heeft. Voor iedereen die nog niet weet waarheen ze op vakantie moeten gaan: Japan is the place to go! We ♥ Japan!

Sayonara en tot het volgende reisboek maar weer

!

Groetjes Kevin en Melina

P.S. Natuurlijk zijn alle ondersteunende foto's (EN hilarische video) op bovenstaand verhaal weer op deze site te bewonderen en is er meer te vinden op http://flickr.com/photos/kevinenmelina/ .