Daar zijn we weer! Deze keer vanuit een gezellig en bruisend Yogyakarta, ook wel Jogja genoemd. We zijn hier 11 april aangekomen vanuit Bali met de nachtbus, want (hadden we bedacht) op die manier besparen we een overnachting in een hotel en kunnen we lekker in de bus slapen en komen we fris en fruitig in Yogyakarta aan. Het was een vrij luxe bus dus die 15 euro per persoon voor een reis van 15 uur was werkelijk een koopje (hadden we bedacht). Vanaf Lovina gingen we dan met de bus, een kleinere, naar Gilimanuk om daar vervolgens op de veerboot te gaan met de grote luxere bus en dan door naar de grote stad. Wat we niet hadden bedacht, was dat de buschauffeur aan mogelijke depressies zou lijden en eventueel een einde aan zijn leven zou willen maken met passagiers erbij; bochten kende hij niet, de rem ook niet, noch verkeersregels, evenals het niet-inhalen-als-het-niet-kan-idee. Spannund! De enige passagiers die hier geen last van leken te hebben, waren de tientallen kakkerlakken die vrolijk op verkenningstocht gingen. Maar we hebben het er levend vanaf gebracht en waren weer een avontuur rijker in een oneindige reeks van avonturen

.

Zoals jullie weten zijn we vanaf Auckland, Nieuw-Zeeland naar Denpasar, Bali gevlogen. Heerlijk bijkomen aan het zwembad van twee maanden racen en halsbrekende-activiteiten. Kuta is het toeristisch centrum van Bali waar alle toeristen zich verzamelen voor het gezellige nachtleven en het relaxte strandliggen. Het is vooral een populaire vakantiebestemming voor Australiërs en Nederlanders. Vanuit Kuta kun je naar Uluwatu waar Kecak-dansen te zien zijn; traditionele Balinese dansen waarin religieuze verhalen vertaald worden naar muziek, dans en kostuums. Alles ter entertainment van het publiek natuurlijk, zo moesten we op het einde vliegende vuurballen, die door een speler weggeschopt werden, ontwijken. Ook zijn we naar Tanah Lot geweest waar een tempel in de zee gebouwd is die je alleen met laag water kunt bereiken en waar een mooie zonsondergang te zien is. We waren ietwat aan de late kant waardoor we tot ons middel in het water stonden met golfslag 36 en door vermoeide monniken (die natuurlijk de hele dag domme toeristen door het water loodsen) uit het water geplukt werden. Daarna kwamen we bij lopende-band-monniken terecht die ons gezegend hebben (of vervloekt hebben, wie zal het zeggen). Met een bloemetje in ons haar en rijstkorrels op onze voorhoofden konden we meteen weer terug zwemmen, want de tempel was gesloten in verband met ceremonies. Wederom troffen we het niet met de zonsondergang want het was bewolkt. Het is jammer dat dit soort plekken, die eigenlijk een heilige betekenis hebben zo uitgemolken worden en toeristisch zijn, maar dat is hier niet anders dan in de rest van de wereld.

Het was leuk om in Kuta even bij te komen, maar het geeft een vertekend beeld van Indonesië dat zeker niet alleen maar uit leuke winkelstraatjes, hotels en zuipcultuur bestaat. Het leukste is dan ook om een brommertje te huren (voor het belachelijke bedrag van 3,50 euro per dag!) en een beetje over het eiland heen te touren. Dit hebben we vanuit Ubud gedaan; een kunstenaarsdorpje waar ze zich specialiseren in houtsnijwerk en schilderijen. Erg mooi allemaal, maar wel een stuk duurder dan in Kuta. Met het brommertje zijn we naar Kintamani gereden waar een prachtig uitzicht is (zie foto's) en daarna door naar Besakih waar de grote hindoeïstische moedertempel staat. Onderweg werden we nog even aangehouden door politieagenten (waar we al voor gewaarschuwd waren) die ons een boete gaven van 200.000 rupiah voor het vergeten van het internationaal rijbewijs. Helaas hadden we maar 20.000 (anderhalf euro) bij ons (de rest zat verstopt in de rugzak

) en vooruit, hij maakte even een ‘special price' voor ons waarna het briefje vakkundig in zijn borstzakje verdween. Corruptie alom! Als toerist zijnde ben je natuurlijk de hele tijd slachtoffer van dit soort praktijken en aan alle kanten proberen mensen geld van je los te krijgen, bijvoorbeeld door midden op de weg ons te zegenen met brommertje en al! En zo reden we dan weer verder naar Besakih, met een gezegende brommer, een bloemetje tussen de helm gepropt en wat rijstrestjes hier en daar. Super grappig dus, maar het overal maar de portemonnee trekken is ook wel vermoeiend op den duur. De tempel was indrukwekkend, maar jammer genoeg konden we niet alles bekijken omdat ook hier weer een ceremonie bezig was.

De volgende stop was Lovina; een plaatsje dat we van veel mensen als tip kregen omdat hier in de ochtend dolfijnen te zien zijn die op jacht gaan naar tonijn (dankje Marijke voor de tip

). Wij dus 's ochtends om 6 uur klaar om een vissersbootje in te stappen op zoek naar de dolfijnen. De zonsopkomst was fantastisch mooi: roze, oranje, gele en rode kleuren overlappen elkaar met op de voorgrond grote bergen gehuld in mist. Na een lang stuk varen kwamen we terecht op een plek met nog 40 andere bootjes, maar geen dolfijn te bekennen . Heel erg jammer, maar de natuur valt niet te voorspellen en onze kans om dolfijnen te zien komt nog wel een keertje.

Nu dus in Yogyakarta, waarvan we nietsvermoedend dachten dat het een redelijk kleine stad was. Vanuit Bali hoorden we telkens horrorverhalen over Java omdat er hier voornamelijk moslims wonen en dat die mensen volgens de Balinese hindoes een stuk minder vriendelijk zouden zijn. Ook zou het hier onveiliger zijn met de bomaanslagen in het verleden en wat rumoer de laatste periode. Niets is echter minder waar: de mensen zijn hier super vriendelijk, aardig en behulpzaam en we voelen ons helemaal niet onveilig. De mensen kijken meestal met verwondering naar ons op (letterlijk) en vinden het prachtig als ze kunnen laten zien dat ze een woordje Engels spreken. We zitten nu in een hotel op Malioboro, de grote winkelstraat van Yogyakarta, erg gezellig. Hoewel Java dus overwegend uit moslims bestaat, is hier de grootste boeddhistische tempel ter wereld gebouwd: Borobudur. Dit complex is onbeschrijfelijk indrukwekkend met haar 500 stenen Boeddha standbeelden en steenreliëfen. Ieder stuk en kant heeft zijn eigen verhaal en betekenis. De verschillende niveaus van de tempel staan voor verschillende levensfasen van hel tot het nirwana. Ook de ‘lucky Boeddha' is hier te vinden waarvan men denkt dat als je zijn ringvinger aan kunt raken, dit geluk brengt en je een wens mag doen. Voor ons lange westerlingen is dit natuurlijk een makkie. Bovenop de tempel aangekomen, brak het noodweer los en kregen we een flinke regenbui op ons dak. De rondleiding werd hierdoor ingekort wat erg jammer was, maar er zat niets anders op: we stroomden zowat de tempel af (per jaar valt hier 2 meter regen!). We kwamen daar ook voor de zonsondergang, maar jullie begrijpen, die was niet te zien.

Vandaag zouden we weer verder gaan naar Jakarta met de trein. We moesten nog ‘even' een pakketje versturen naar Nederland met truien (die heb je echt niet nodig hier: 38 graden!) en wat souvenirs zodat we dat niet meer mee hoeven te slepen, maar dat ging niet zo snel. We hebben de vooraf geboekte trein op 1 minuut na gemist! Stress op en top dus en ondanks de hulp van half Yogyakarta, en in het speciaal van de becak bestuurders (fietstaxi's) die keihard naar het station racete en helemaal opgingen in het spelelement, was het helaas tevergeefs. We gaan dus nu morgen weer een nieuwe poging wagen en vandaag kijken of we nog wat kunnen bekijken van de omgeving. Van een vriendin van Melina die hier een tijdje geleefd heeft, hebben we uitgebreide instructies ontvangen (haha, dank je Leonie!), dus die kunnen we er even op naslaan. We hoeven ons hier niet te vervelen in ieder geval.

Morgen dus 8 uur reizen met de trein naar Jakarta en de 18de vliegen we vanuit daar naar Manila. Op aanraden van Bart en Rinske, die vorig jaar naar de Filippijnen zijn geweest, hebben we ook een binnenlandse vlucht geboekt naar Puerto Princesa op Palawan. Schijnt daar super mooi te zijn. We blijven daar een week en de tweede week vliegen we weer terug vanaf Palawan naar Manila om daar nog een beetje rond te kijken. Op 2 mei vliegen we richting Tokio, Japan! Het houdt maar niet op hé!

Groetjes en knuffels Kevin en Melina

P.S. Excuses voor het zeer lange reisverslag, maar terwijl de kwantiteit van de reisverslagen omlaag gaat, gaat de kwaliteit omhoog zullen we maar denken.

P.S. 2. Voor de reacties geldt overigens dat kwantiteit boven kwaliteit staat ;)