Locatie: Airlie Beach, Australie
Afgelegde kilometers: 1507 km
Opmerkelijk: regenbuien, tandloze mensen, aantal (verkeers)borden
Lekker: warmte (soms ook echt helemaal niet!), Iced Coffee, Ice crepes
Vies: dode beesten langs de weg, grote cane toads (pest padden) en andere enge beestjes

JA! We hebben het gered! Eindelijk hebben de weergoden besloten een dagje vrij te nemen en te stoppen met de eindeloze regenval. Nu kon de weg naar het zuiden dus eindelijk weer open. We hadden welgeteld anderhalve dag de tijd om via de enige snelweg die er van Cairns naar Sydney loopt weg te komen uit het noorden van de overstroming. We hoorden al wat geruchten dat de weg gisteren (dinsdag) open zou gaan en dus zijn we zo op goed geluk de kant van de wegblokkade opgereden. Eigenwijs als we zijn, hebben we eerst geprobeerd landinwaarts de blokkade te omzeilen, maar ook wij stomme toeristen kwamen er mooi niet langs. Helaas hadden we wel 700 km voor nodig om daar achter te komen. Gelukkig was de weg die we landinwaarts gereden hebben absoluut geen straf en hebben we ontzettend mooie natuur gezien, waaronder de Millaa Millaa watervallen (3 watervallen binnen een afstand van 2 km). En geen toerist te zien! Niet iedereen is dus zo eigenwijs als wij zijn.

Al met al waren we uiteindelijk gestrand in het altijd bruisende Cardwell, waar een uitzinnige menigte muggen ons hartelijk verwelkomd heeft. Er waren hier fantastische dingen te doen, zoals vrachtwagens spotten, krokodillen ontwijken, onzichtbaar vissen, zwembad zoeken en oksel klotsen. Ook meesterlijke restaurants en bars mochten niet ontbreken. We zijn namelijk op ons allerchiquest uit eten geweest bij de BP! Juist...een tankstation, en nee, dat is helemaal niet zo goedkoop als het klinkt. De sfeer en bediening was formidabel en de aankleding van het restaurant zou zo door Jan des Bouvrie gedaan kunnen zijn (in een dronken bui dan wel te verstaan). En dat allemaal in aanzicht van tandloze, ongewassen en dikke vrachtwagenchauffeurs. Het was dus niet echt een paradijsje, maar verder dan Cardwell konden we niet komen in verband met die overstromingen. Gelukkig konden we dit standaard inteeltdorpje na een nachtje op een zeer verontrustende camping achter ons laten.
En tja, daar zitten we dan nu in een internetcafe in het pitoreske Airlie Beach. We zijn gisterenavond toen de weg open ging zo snel mogelijk doorgereden naar Townsville samen met de vele wachtende vrachtwagens en campers (filmpje volgt nog) en hebben hier op een camping aan het strand overnacht. Vanochtend lekker gezwommen in het Rock Pool, direct aan het strand gelegen, maar dan zonder enge kwallen, en beter opstaan bestaat er eigenlijk niet! Later die ochtend zijn we in sneltreinvaart (en uit pure angst om aan nog meer inteelt blootgesteld te worden) doorgesjeesd naar Airlie Beach. 350 km door een landschap dat steeds fascinerend verandert. Onderweg hebben we nog wel een gigantische stortbui overwonnen, maar het gaat helemaal goedkomen met The Great Escape van Kevin en Melina! We hadden gehoopt via deze plek nog de Whitsunday Islands te kunnen bezoeken, maar door het slechte weer is het niet veel soeps nu, dus dit laten we even aan ons voorbij gaan. Die Bounty stranden komen nog wel

Morgen gaan we proberen helemaal uit het riskante regengebied te komen (het regent hier nu ook weer) en proberen tot aan Rockhampton te komen. Het is echt een land van extremen: aan onze kant hebben we te maken met enorme overstromingen waarbij mensen omkomen en alles verliezen wat ze hebben en drie staten verder kampen mensen met de grootste en heftigste bosbranden uit de geschiedenis waarbij nu al bijna 200 mensen het leven gelaten hebben. Onze Nederlandse oplossing (het gebruiken van een veerboot om de getroffen gebieden heen) voor afgesloten snelwegen wordt vaak beschouwd als een goed plan, maar helaas wordt hier niets mee gedaan. Pfff, alsof wij Nederlanders niets van water weten: wij hebben het bedwongen! Ondertussen zijn we ook een beetje gesettled in de camper, wat eerst nog wel even wennen was. Kevin kan al wat beter tegen de hitte 's nachts en Melina leert al ietsie pietsie beter om te gaan met alle rare beesten en insecten (wijn helpt daarbij!). Al met al...let's go down under (en dan nu niet meer koppie onder, maar zuidwaarts)!

Tot slot even een bedankje voor alle leuke reacties. Leuk om te lezen dat jullie zo meeleven en ons volgen. Wij, op onze beurt, leven mee met jullie in de kou; we denken er iedere dag aan als we met ons drankje aan het zwembad liggen, maar ook als we ons door cycloon-stormen heen banen! Bart en Rinske gefeliciteerd met jullie nieuwe huisje! Jammer dat we al het klussen missen

Dikke knuffels en kussen Kevin en Melina